Sıkışmış hissettiğimizde, “Kimse beni anlamıyor…” dediğimiz vakitlerde, ufacık bir adımla gönlümüzde çiçek açtıran mucizevi kavram: Empati…

İnsan ; duygularıyla var olan değer görmeyi, kabul edilmeyi, yeri geldiğinde düşüncelerini rahatlıkla ifade edebilmeyi hak eden psikososyal bir varlıktır. Bizi diğer canlılardan farklı kılan temel özellikler: Akıl, duygu, irade iken; bunların yanında hiçte azımsanmayacak kadar elzem bir özellikte “Empati Becerisi”dir. Nedir empati? Hissetmektir. Evet, sadece hissetmek…Yeri geldiğinde kedisini kaybettiği için hıçkırarak ağlayan ,boncuk göz yaşlarının tertemiz yanağından akışını elinin tersiyle sükunet içinde silen  mavi gözlü bir çocuk gibi masum; yeri geldiğinde aylardır hazırlandığı konservatuvar sınavında başarılı olmuş bir sanatkâr kadar mutlu; bazen geçim derdine düşmüş , üniversitedeki yavrusuna zor kanaat para göndermeye çalışan baba  kadar umutsuz ve yanında yıllardır görüşmediği arkadaşıyla buluşacak Burçak kadar heyecanlı hissetmektir… Anlamaktır… Bir anda onun gözleriyle bakmak, onun gibi düşünmek ve zihnini zihnimiz yapmak demektir.

Empati; şuan da bu satırları okurken gözümüzde canlanan şeylerin bütünüdür…

En zorlandığımız zamanlarda, en yalnız hissettiğimiz dönemlerde…Neye ihtiyaç duyarız? Anlaşılmaya…Yargılanmadan, eleştirilmeden, sadece dinlenilmeye… “Sende! Bunu mu takıyorsun?” cümlesi en büyük düşmanımızdır her birimizin. Zaten ağır olduğunu düşündüğümüz durumun üzerine bir de hislerimizin küçümsenmesi… Ne büyük vehamet değil mi? En az bir defa yaşadık sanıyorumki.

Seanslarımızın sonunu süsleyen boncuk niteliğinde bir cümle: “Beni anlayan birini

görmek oldukça iyi hissettirdi.” Çünkü; içeride duygularına ortak olan birisi vardı.

Bazen kelimeler yetmez anlatmaya, dünyanın tüm dilleri bir araya gelse de tek kelimelik duyguyu doyurmaz… İşte tamda burada aklıma geliyor  Mevlana’nın sözü: “Ben Ol da Bil!”. Ne kadar da güzel özetlemiş hissedipte anlatmaya gücümüzün yetmediği her şeyi.

Hatırla ki yaşamı anlamlı kılan her şey seni hayatta ve ayakta tutar. Birisine anlaşılmış hissettirmek elde edebileceğin yegâne kazançtır. Belki de var oluş  amaçlarından en güzelidir başkalarını düşünerek yaşamak…